என்னுள் நீ...

என்னுயிர் தோழியே...

ஓன்றா? இரண்டா? நீயென்றால் எனக்குள் ஞாபகம்வர
எத்தனையோ உண்டு எதைச்சொல்லி எதை விடுவேன்...

கண்களை மூடி நான் சுவாசிக்கும் காற்றும் நீயல்லவா...
கண்களை திறந்து நான் வாசிக்கும் கவிதையும் நீயல்லவா....

கண்களை மூடி நான் மெய்மறக்கும் இசையும் நீயல்லவா...
கண்களை திறந்து நான் ரசிக்கும் மழையும் நீயல்லவா...

கண்களை மூடி நான் கேட்கும் அலையோசையும் நீயல்லவா..
கண்களை திறந்து நான் படிக்கும் அலைபேசியும் நீயல்லவா...

கண்களை மூடி நான் தூங்கும் காலையும் நீயல்லவா...
கண்களை திறந்து நான் வியக்கும் மாலையும் நீயல்லவா...

கண்களை மூடி நான் தேடும் நினைவும் நீயல்லவா...
கண்களை திறந்து நான் காணும் கனவும் நீயல்லவா...

கண்களை மூடி நான் நினைப்பதெல்லாம் நீயல்லவா
கண்களை திறந்து நான் காண்பதெல்லாம் நீயல்லவா....

- sure

இன்று போல் என்றும் இருக்குமா?

பிறந்திருக்கும் புத்தாண்டில் மனதுக்கு
பிடித்தவர்களோடு பேச நினைத்தாலே
உள்ளம்தானாக விண்ணில் பறக்கும்...

இருவரும் பேசும் சமயத்திலோ
விண்ணும் இடிந்து விழுந்தாலும்
நெஞ்சம் அறியாமல் போகும்...

தொலைவில் இருந்தாலும் பேசும்
மொழிதனில் அகம் மகிழ்ந்து
அமிர்தமும் சுவையற்று போகும்...

பக்கத்தில் அமர்ந்து பாயசமுண்டு
புத்தாண்டை கழிப்பதை விடவும்
இதயத்திற்குள் சந்தோஷம் பொங்கும்...

உதட்டில் வார்த்தைகளாய் அல்லாது
உதிர்த்து விட்ட மெளனமல்லாத
மொ(மு)த்தபூவும் தேனாய் இனிக்கும்...

செவியில் உணர்ந்த உண(ர்)வு
உதிரத்தில் கலந்து உடல்முழுதும் - என்றென்றும்
பரவசம் அடைய செய்கிறது....

- sure

தெரியாது... ஆனால்!!! இன்று...

இதயத்தில் பூத்துவிட்ட காதலின்
அடையாள சின்னமோ என்னவோ?
தெரியாது.... ஆனால்!!! இன்று...
நீயுமென்னை ரசிக்க வேண்டும்
என்பதற்காகவே பலமணி நேரம்
கண்ணாடியின் முன்பு என்னை - நானே
ரசிக்க தொடங்கிவிட்டேன் புதிதாய்...

நீசெல்லும் வழியில் பின்திரும்பி
எதற்காக பார்த்தாயோ என்னவோ
தெரியாது.... ஆனால்!!! இன்று...
நீயெனக்காவே திரும்பியிருக்க வேண்டும்
என்பதற்காகவே தினமும்வந்து நிற்கிறேன்
உன்பார்வை மீண்டும் ஒருமுறை - கிடைக்காதயென
காத்திருக்க துவங்கிவிட்டேன் புதிதாய்...

நாளை அடைந்திடும் முன்னேற்றத்திற்கு
பள்ளிதேர்வுகளை படித்தேனோ என்னவோ?
தெரியாது.... ஆனால்!!! இன்று
உன்னோடு பேசிமகிழ வேண்டும்
என்பதற்காகவே கவிதைகளையும் படிக்க
கணினியின் தேடலில் நானே - என்னை
மூழ்கடிக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன் புதிதாய்...

புதிதாய் மலர்ந்த பருவமோ
காரணம் அதுவோ? என்னவோ?
தெரியாது.... ஆனால்!!! இன்று...
என்வாழ்வில் நீசெய்திட்ட மாயமோ
என்னுயிரில் எப்படியோ? எவ்வாறோ?
ஓவ்வொரு நிமிடமும் நான் - இவ்வுலகில்
உனக்காக பிறக்கின்றேன் புதிதாய்...
- sure

என் காதல்...

பெண்ணே!!!
உன்மீது நான்கொண்ட அன்பினை
சொல்லிவிட எத்தனையோ வழியிருந்தும்
உன்னிடம் வார்த்தையால் நான்நேரில்
என்காதலை சொல்விட முடியாமல்...
ஊமையாய் என்னிதயம் வலிக்கின்றது
ஒருவேளை நான் ஊமையாக
பிறந்திருந்தாலும் உன்னை கண்டசமயம்
தைரியமாக கைஅசைவுகளில் சொல்லி
என்காதலுக்கு மறுமொழியாய் உன்னுடைய
கண்அசைவை பெற்றிருக்ககூடும் வாழ்வில்...
புரியாதமொழியில்கூட புரியவைக்க கூடும்காதலை
புரிந்தயென்னை நீபுரிந்துகொள்ளாமல் போவதேன்...

- sure

மழை... நீ... நான்...

மழையே!!!
நான் உன்னை
என்றும் காதலிப்பேன்
நீ என்னை
இன்று காதலிக்காவிடினும்...

நான் உனக்காகவே
ஏங்கி காத்திருக்கேன்
நீ என்னை
காணவராமால் போனாலும்...

கொட்டும் மழைக்காலத்திலே
நீ வருவதில்லை
கோடையில் பின்னெப்படி
நீ வரக்ககூடும்...

நம்பிக்கை மட்டும்தான்
என்னுள் நிலையாய்
நீயுமென்னை கண்டிட
ஒருநாள் வருவாயென...

மழையை மட்டும்
நான் காதலிக்கவில்லை
மங்கை உன்னையும்
தான் காதலிக்கிறேன்...

இதயத்தில் மொட்டுவிட்டு
இதழில் பூக்காமால்
இன்றுவரை என்னுள்
இருக்ககூடும் காதல்....

உள்ளத்தில் விதையாகி
உதட்டில் விருட்சமாய்
உன்னிடம் சொல்லதுடிக்குது
உன்மீதான என்காதல்...

என்றாவது உன்னிடம்
சொல்லி விடக்கூடும்
அன்று உன்அன்பை
முத்தத்தில் சொல்லிவிடு...

எனக்கு மழையே
வேண்டாம் வாழ்நாளில்
எனக்கு கன்னத்தில்
நீகொடுக்கும் ஒன்றேபோதும்...

சிறுதுளி பெருவெள்ளம்
உந்தன் ஓர்முத்தமோ...
எந்தன் நெஞ்சிக்குள்
பெய்திடும் மாமழை...

வான்மழையும் என்னை
நனைக்காமல் பொய்க்ககூடும்
உன்அன்பின் மழையோ - என்னை
நனைக்காமல் போகுமா?
- sure

என்னை தீண்டா முத்தம்...

பேசும்போது நீயெனக்கு
அளித்திட நினைத்து
பரிமாறி கொள்ளபடாத
முத்தங்களின் கணக்கை...

உரையாடி முடிந்தபின்
அலைபேசிக்கு மொத்தமாக
வாரிவாரி வழங்குகிறாய்..
எனக்கு கொடுத்திருந்தாலோ
ஒன்றினை மட்டும்தானே
கொடுத்து இருப்பாய்...
அலைபேசியை தீண்டும்
முத்தங்களின் எண்ணிக்கையோ
எல்லையற்று படருகிறது...

உந்தன் தீண்டாத
முத்தமும் என்னை
மெய்மறக்க செய்கிறதடி...
- sure

கட்டைச்சுவர் சுவரும் தாஜ்மஹால் தான்

நம்முடைய மனதுக்குள்

கொண்ட காதல்
மட்டும் இல்லையடி
பெண்ணே...
வானம் வரை உயராமல்
பாதியிலே நின்றுபோனது
உனக்காக நித்தம்
காத்திருந்த இடமும்தான்...

இன்றும் நம் இதயத்திற்குள்
வாழ்ந்திட்ட காதலை
மறவசெய்யாத ஓர்
உன்னதமான அழியாத
நினைவின் சின்னமாக
இப்பூமியில் மற்றொரு
தாஜ்மகாலை போன்று
என்கண்களுக்கு...
இந்த கட்டைசுவர்...

நாணம்

உன்னுடைய அலைபேசி
உந்தன் வெட்கத்தோடு
போட்டி போடுகின்றதோ
இல்லை...
உன்னிடம் கற்றுக்கொள்கிறதோ!!!

உந்தன் கன்னம்
சிவக்கும் முன்பே
அணைந்து போகின்றது
எந்தன் முத்தங்களை
பெற்றவுடனேயே.....

அன்பு...காதல்... காமம்...

நீ!!!
அலைமகளோ
மலைமகளோ
கலைமகளோ
என்றுதெரியாது?

உன்இதயத்திற்குள் அவனை மெல்லஅடைத்து
உன்இல்லத்தின் கதவினை திறந்துவைத்திருக்கிறாய்
தென்றல்காற்றாய் உன்னை வந்துசேர்ந்திட
அவன்மனதுக்குள்ளும் இருக்கும் ஆசையையுணர்ந்து...

காற்றினைவிட நீஅவனுக்கு ஏந்திட
மென்மையானவள் என்று நிருபிக்கவும்
காற்றினையும் கையில் பிடிக்கமுடியும்
என்பதனை செயலில் செய்துகாட்டவும்

அவனிரு கரங்களில் அள்ளியெடுத்து
உன்னை அரவணைத்து சுமக்கசொல்கிறாய்
உன்செவியில் அவன்குரலில் இதமாய்
மெல்லிசை பாடலை ஒலிக்கசொல்கிறாய்...

கையில் மிதக்கும் கனவாநீ
கை கால் முளைத்த காற்றாநீ
கையில் ஏந்தியும் கனக்கவில்லையே !
நுரையால் செய்த சிலையநீ 

ஒருபாடல் உன்னை பார்த்து அவன்பாட
மூன்றுபாடல் அவனை பார்த்து நீபாடுகிறாய்
ஒரேமுறை பார்த்தாலே போதும் என்கிறாய் - அவன்
உன்அன்பை என்னவென்று எண்ணிவியந்து போகிறான்

// நன்றி சொல்ல உனக்கு வார்த்தை இல்லை எனக்கு // என்கிறாய்....
//ஒன்றா இரண்டா ஆசைகள் எல்லாம் சொல்லவே// என்கிறாய்
//உனக்கென நான் எனக்கென நீ... நினைக்கையில் இனிக்குதே// என்கிறாய்...
எல்லாம் கனவாக வந்துசென்றாலும் மகிழ்ச்சியென்கிறாய்...

இருவரும் பார்க்காமல் போனாலும் போகக்கூடும்
ஒருவரையொரு புரிந்துக்கொண்டது மட்டும் போதுமென்கிறாய்
ஒருமுறைகூட வாழ்வில் சந்தித்தது இல்லை
மறுமுறை வாழ்வில் சந்திப்பதைபற்றி சிந்திப்பதற்கென்கிறாய் ...

நீயொரு பெண்ணாக
அவனொரு ஆணாக
உங்கள் உணர்வுகள் - இடம்மாறிக்கொண்டு
உங்கள் மனதுக்குள்....

வா(ட்)டியது மனம்...

பெரிய மேம்பாலம்
சிறிய துவாரம்
அழகிய மைனாவின்
உயரிய கூடு...

பலநாட்களுக்கு முன்பு
பிறந்திருக்க வேண்டும்
அந்த மைனாகுஞ்சு...

இன்றுதான் முதன்முறையாக
பறந்திட முயற்சியும்
செய்திருக்க வேண்டும்...

சிறகை விரித்து
மெல்ல பறந்தது
நெரிசல் நிறைந்த
சாலைக்கு மேலே...

மேலும் முடியாமலோ
பறக்க தெரியாமலோ
சாலையின்மீதே விழுந்துவிட்டது
கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில்...

இரண்டு வாகனம்
மட்டும் ஒவ்வொன்றாய்
அதன்மேலே ஏறாமல்
எப்படியோ சென்றது...

என்னுடைய வாகனம்
பக்கத்தில் கடந்தது
மெதுவாக அதற்குள்
என்னையும் நகர்த்திவிட்டது...

என்மனம் இன்னும்
கடக்காமல் அங்கேயே!!!
அதனுடைய நிலையெண்ணி
நான் செய்வதறியாது...

வாகன நெரிசலிருந்து
தொலைந்து வந்தது
வாகனம் மட்டுமே - என்னிதயமோ
தொலைந்தது அவ்விடமே...